Historia Hokeja
Kolebką i ojczyzną hokeja na lodzie jest Kanada. Pojawił się on tam w początkach XIX wieku. Powstał na bazie uprawianych wcześniej gier shinny i lacrosse. Pierwszy mecz hokeja na lodzie rozegrali w 1855 r. w kanadyjscy żołnierze oddziału strzelców królewskich (Royal Canadian Rifles), którzy stacjonowali w Halifax i Kingston. W marcu 1875 r. na Victoria Skating Rink zmierzyły się dwie drużyny studenckie. Pierwsze przepisy nowej dyscypliny sportu zostały stworzone dopiero w 1879 r. przez dwóch studentów McGill University w Montrealu.
Ustalono wielkość lodowiska, rozmiar bramek, zrezygnowano z piłki na rzecz drewnianego wówczas krążka, ustalono jego obwód i ciężar, czas spotkania na 2 razy po 30 min, liczbę graczy ograniczono do 9 z każdej strony (w roku 1886 liczbę zawodników zmniejszono do 7). Absolwenci uniwersytetu McGill propagowali hokej we wszystkich zakątkach Kanady, tak że w niedługim czasie stał się on niezwykle popularny. Nowa dyscyplina sportowa tak spodobała się w Kanadzie, że uprawiano ją niemal masowo. Chłopcy biegali z kijami za krążkiem na ulicach i zamarzniętych stawach. Powstały liczne drużyny i pierwsze ligi: w Montrealu, Ottawie i Kingston. Już w 1883 r. hokej miał tylu zwolenników, że włączono go do programu zimowego karnawału w Montrealu (Montreal Ice Carnival). Był to pierwszy turniej, w którym wzięło udział 6 najlepszych zespołów kraju, a główną nagrodę - 750 dolarów - zdobyli studenci McGill University.